Pierścienie wojskowe – wieczna pamiątka
Skąd wzięła się tradycja noszenia pierścieni wojskowych? Czy istnieje uniwersalny wzór, czy każdy żołnierz ma możliwość wyboru? Pierścienie klasy niosą ze sobą wyjątkową historię. Ta niezwykła biżuteria z roku na rok zyskuje coraz większą popularność. Warto dowiedzieć się, gdzie sięgają początki tradycji i jak zmieniała się ona na przestrzeni lat.
Początki tradycji
Tradycja noszenia pierścieni wojskowych sięga już 1835 roku. Wówczas to na dłoniach kadetów Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych w West Point spoczęły pierwsze egzemplarze niezwykłej biżuterii. West Point jest najstarszą wojskową instytucją w Stanach Zjednoczonych i fakt, że to właśnie ona zapoczątkowała tradycję pierścieni wojskowych, ma symboliczny wymiar. Podobne pierścienie mają łączyć uczniów i absolwentów, być symbolem wspólnie wyznawanych wartości. Uczelniane hasła są często umieszczane na samym pierścieniu. Motto „Obowiązek, Honor, Ojczyzna” już od prawie dwustu lat jest charakterystyczne dla West Point. Pierścień jest nie tylko upamiętnieniem kariery wojskowej, ale przede wszystkim znakiem solidarności z towarzyszami broni. Przekazanie pierścieni wiąże się z całym rytuałem, który odtwarzany jest podczas Ring Weekend. Odbywa się wówczas uroczysta kolacja oraz ceremonia wręczenia pierścieni. Na wydarzenie można zaprosić rodzinę i przyjaciół. Uroczystość rozgrywa się na początku pierwszego roku. Charakterystycznym momentem jest recytacja przez „plebejuszy” (ang. plebes – zwyczajowe określenie uczniów pierwszego roku w West Point) stałego tekstu:
O mój Boże, proszę Pana! Cóż za piękny pierścień! Co za gruba masa mosiądzu i szkła! Co za odważna forma z walcowanego złota! Cóż za wspaniały klejnot z twojej szkoły! Widzisz, jak się mieni i błyszczy? Musiał kosztować cię fortunę! Czy mogę go dotknąć, czy mogę go dotknąć, proszę Pana?
Niestety polskie tłumaczenie nie oddaje rytmu i dźwięczności oryginału, w którym dostrzegalna jest zabawa słowem. „Plebejusze” wygłaszają tekst po zachętach „pierwszych” (ang. firsties – określenie studentów czwartego roku West Point). Akademia Wojskowa Stanów Zjednoczonych zapoczątkowała zwyczaj, który po dziś dzień kultywowany jest na całym świecie.
Wzornictwo i sposób noszenia
Wzory pierścieni powstawały już na parę miesięcy przed oficjalną uroczystością. Wybierane były wszelkie detale. W West Point to od kadetów zależał m.in. kolor i rodzaj kruszcu (np. białe złoto, pallad czy żółte złoto), rozmiar (tradycyjnie dla mężczyzn przeznaczone są egzemplarze o imponującej wielkości, natomiast dla pań przygotowuje się nieco mniejsze i subtelniejsze modele). Podejmowało się również decyzje odnośnie kamienia np. West Point reprezentuje czarny onyks oraz złoto, które symbolizują barwy szkoły. Kadeci, u których służba wojskowa stanowiła rodzinną tradycję, często w projektach wykorzystywali elementy, zdobiące pierścień bliskiej osoby. Pierścienie klasy obok obrączek uważane są za najważniejszy rodzaj biżuterii. Niektórzy absolwenci decydują się na zakup miniatury modelu na pierścionek zaręczynowy. Ma to świadczyć o tym, że narzeczeni będą kierować się w życiu wspólnym modelem wartości. Nie bez znaczenia pozostaje również sam sposób noszenia pierścienia. Już w 1835 roku kadeci West Point nosili pierścień na lewej ręce. Wiązało się to z tradycją anglo-amerykańską, w której także obrączka zakładana jest na lewą rękę, jako tą bliższą serca. Miało to świadczyć o wielkiej miłości do swojego kraju i jednostki. Tradycja kultywowana jest do dzisiaj, jednak coraz więcej absolwentów decyduje się również na zakładanie pierścienia na prawą rękę. Wynika to z chęci oddzielenia tego rodzaju biżuterii od obrączki. Niebagatelne znaczenie ma także sposób noszenia pierścienia. Podczas pobytu w West Point pierścień ustawia się w ten sposób, aby herb klasy West Point znajdował się od wewnątrz i był przez to jak najbliżej serca. Symbolizuje to m.in. przywiązanie do jednostki, ale również fakt, że w tym momencie życia szkoła jest najważniejszą wartością. Po ukończeniu studiów to herb West Point znajduje się najbliżej serca. Absolwenci pokazują w ten sposób, jak wiele zawdzięczają Akademii, a zarazem podkreślają, że zawsze będzie ona ważną częścią ich życia.
Z duchem czasów
Początkowo w West Point to wyłącznie od kadetów zależał późniejszy wygląd pierścieni, jednak z czasem uległo to zmianie. W 1869 roku powstał specjalny komitet pierścieniowy, którego zadaniem było ujednolicenie projektów. Najważniejszymi elementami pozostały herb Akademii oraz herb klasy. Ten drugi zmienia się zależnie od rocznika, ale zawsze musi zawierać litery USMA (United States Army Academy), orła, szablę oficera, szablę kadeta, strzały i liście z godła państwowego oraz motto klasy. Herb Akademii, który do dzisiaj pojawia się na pierścieniach, został zatwierdzony w 1898 roku. Zwyczaj West Point szybko znalazł zwolenników na terenie całych Stanów Zjednoczonych. Pierścienie klasy stały się znakiem rozpoznawczym uczelni wojskowych, a z czasem również cywilnych. Obecnie tradycja kultywowana jest także na innych kontynentach. Pierścienie pomagają wyrazić swoje przywiązanie do Alma Mater. Są symbolem doświadczeń i przeżyć, a przede wszystkim tworzą poczucie wspólnoty. Prawie dwieście lat nie zatarło piękna pierścieni klasy. Z każdym rokiem coraz więcej ludzi docenia ich niezwykłą wartość i nic nie wskazuje na to, aby miało to kiedykolwiek ulec zmianie.